Door de velden

Een kort stuk vandaag met lekker weer. Wel wat saai. We lopen tussen de tuinbouw door, velden met plantjes die op zwart worteldoek staan te groeien, water met extra's in sproeiers die over de velden heen gaan. Groeit hier onze heide, onze bodembedekkers en sedum?  

En tegelijkertijd worden de velden afgewisseld met kleine bosgebieden met smalle diepe dalen en watertjes of meertjes met vogels. We zien suikerbieten en spitskolen op het land en het oogsten van spitskolen. Onderweg tijd om te genieten en te verbazen van en over dat wat we tegen komen.  

Grond

is wat onder onze voeten ligt.

Het is de plaats waar we al staan;
een staat van herkenning,
de plaats of de omstandigheden
waartoe we behoren,
of we dat nu willen of niet.

Het is wat ons vasthoudt en ondersteunt,
maar ook wat we niet willen dat waar is;
het is wat ons uitdaagt,
fysiek of psychologisch,
ongeacht onze gehoopte behoeften.

Het is het levende,
onderliggende fundament
dat ons vertelt wat we zijn,
waar we zijn,
in welk seizoen we ons bevinden
en wat er,
ongeacht wat we abstract wensen,
staat te gebeuren in ons lichaam,
in de wereld
of in het gesprek tussen die twee.

David Whyte