Samen wandelen

Vandaag een lange wandeling samen met vrienden Patrick en Ciska. Tijd om bij te praten, het leven te delen en te genieten van wat om ons heen gebeurd. Al pratend missen we dan toch ergens een schelpje. Daar komen we achter bij een rustplek en we zoeken weer naar de plek waar we de route op kunnen pakken.

Reichswald

We lopen door het Reichswald. Op de kaart lijkt het een saaie route, het bos in naar rechts, na kilometers naar links en dan na een aantal kilometers rechtdoor weer het bos uit. We ontdekken dat het een route is met heuvels, na elke klim is er weer een nieuw dalletje en zien we de volgende heuvel weer. Zo gaan we ons leven delend, stijgend en dalend onze weg. 

Elkaar in de ogen zien, weten
dat de ander verstaat, wegen die kruisen
even, op de weg die samen wordt gegaan
Anderen aanwezig weten, ook al ga je alleen…

… Zo de weg delen, niets meer verhelen
van het dringend verlangen dat drijft
naar de verte waar een heiligdom wacht dat ons bindt
en dezelfde wegen doet gaan, hoe ook verschillend.
En zo aan het hart van het leven
geraken en de dingen nieuw zien.Soms
valt een stilte zo diep dat alles gaat spreken,
een woord al verspeelt wat onraakbaar
alles verbindt. De onbekende gebaren
de wijze van stappen …

… Soms vindt iemand
een wending die alles verlicht:
elkaar dan in de ogen zien,
weten dat de ander verstaat:
wegen die kruisen voor even
op de weg die wij gezamenlijk gaan

Deel van Constantinos Cavafy
uit Spiritueel Pelgrimeren van Inge van der Zanden.