De herfst begint langzaam te komen, de zon schijnt, we genieten van de kleuren, de bloemen, het water en het bos, en dan opeens als we aan een pauze toe zijn zien we een mooi beschut plekje met bankjes.
Opeens is daar een plek waar ooit een station was op de lijn van Vlissingen naar Sint Petersburg, een lijn die maar kort bestaan heeft. Het roept bij mij de vraag op hoe het zou zijn als mensen zich nu vrij konden bewegen en leven op de lijn Vlissingen – Sint Petersburg. Mensen die ik ken en in die regio's wonen gaan door mijn gedachten en ik ben stil.
Het begint een klein beetje te druppelen tegen de tijd dat we zijn in Weeze zijn, dat past wel bij dit wat troosteloze plaatsje waar op het station het onkruid tussen de spoorbielzen groeit.
Als we bij de kerk komen zien we een mooi beeld van Franciscus. We wachten nog even op de trein en gaan naar de Konditorei. We worden verrast door de lekker Kuche en de lange Driekoningen traditie: Christus zegen dit huis.
Onderweg bij het vroegere station op de lijn Vlissingen-St Petersburg was een sticker met de volgende quote geplakt (vertaald uit het Duits).
Ik zal staan voor waarheid.
Ik zal niet buigen voor onrecht
Ik zal vrij zijn van angst
Ik zal geen geweld gebruiken
Ik zal eerst het goede in iedereen zien.
Mahatma Ghandi